Amaç: Bu çalışmada, Dil ve Konuşma Terapisi Bölümü öğrencilerinin kekemelik
benzeri akıcısızlıklar ve tipik (normal) akıcısızlıklarla ilgili görüşlerinin incelenmesi
amaçlanmıştır.
Yöntem: Araştırmada karma araştırma yöntemlerinden sıralı dönüşümsel tasarım
modeli kullanılmıştır. Araştırmanın katılımcı grubunu Üsküdar Üniversitesi, Dil ve
Konuşma Terapisi Bölümü öğrencileri oluşturmaktadır. Araştırmaya 201 Dil ve
Konuşma Terapisi Bölümü öğrencisi (178 K, 23 E) katılmıştır. Araştırmacı tarafından
hazırlanmış demografik bilgi formu katılımcılara sunulmuştur. Yarı yapılandırılmış,
bireysel ve yüz yüze ve açık uçlu sorular kullanılarak yaklaşık 5’er dakikalık
görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Görüşmeler sırasında ses kaydı alınmış ve
görüşmelerin ardından tüm kayıtların transkripsiyonu yapılmıştır. Alınan veriler içerik
analizi yöntemi kullanılarak analiz edilmiş, araştırmacılar tarafından kod, tema ve alt
temalar oluşturulmuştur. Katılımcıların ifadelerinden elde edilen verilerin analizi
sonucunda, her bir sorunun temaları ve alt temaları ayrıntılı olarak verilip örneklerle
sunulmuştur. Nitel araştırmalar için gerekli olan inandırıcılık önlemleri alınmıştır.
Bulgular: Bu çalışmanın sonucunda katılımcıların büyük çoğunluğunun kekemeliği;
blok, ikincil davranış, tekrar ve uzatmalar olarak tanımladığı, tipik akıcısızlıkları ise
ağırlıklı olarak doldurucular ve tekrarlar şeklinde tanımladıkları ve katılımcıların bir
bölümünün konuya ilişkin bilgi düzeyinin sınırlı olduğu bulunmuştur. Katılımcılar
kekemelik ve tipik akıcısızlık arasındaki en belirgin farkın ikincil davranışlar olduğunu
düşünmektedir. Konuşma akıcılığının duygusal etkenler başta olmak üzere birçok etken
tarafından etkilendiğinin düşünüldüğü ve katılımcıların kekemeliğe yönelik olumlu ve
olumsuz düşüncelerinin çeşitlilik gösterdiği bulunmuştur.
Sonuç: Araştırmanın sonucunda Dil ve Konuşma Terapisi Bölümü öğrencilerinin
kekemelik benzeri akıcısızlıklara yönelik ifadelerinin doğruluk durumunun sınıf
düzeyleri ile ilişkili olduğu ve kekemelikle ilgili bilgilerinin tipik akıcısızlıklara yönelik
bilgi düzeyinden daha yüksek olduğu görülmüştür. Katılımcıların aynı anda
kekemeliğe yönelik hem olumlu hem de olumsuz düşüncelere sahip olabildikleri
görülmüştür.
Anahtar Kelimeler
dil ve konuşma terapisi öğrencileri, konuşma akıcılığı, kekemelik, kekemelik benzeri akıcısızlıklar, tipik/normal akıcısızlıklar, görüş
Referanslar
Akgün, Ö. (2005) Anadili Türkçe Olan 3-6 Yaş Grubunda Kekemeliği Olan ve Olmayan Çocukların Konuşma
Akıcısızlıklarının İncelenmesi. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans tezi]. Anadolu Üniversitesi, Sağlık Bilimleri
Enstitüsü, Eskişehir.
American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders Fifth Edition
(DSM5). Washington DC; ABD; American Psychiatric Publishing.
American Speech-Language-Hearing Association (ASHA) (2014). Fluency Disorders. Erişim adresi
https://www.asha.org/practice-portal/clinical-topics/fluency-disorders/#collapse_0 (Erişim tarihi:
16.01.2023)
Ambrose, N. G., & Yairi, E. (1999). Normative disfluency data for early childhood stuttering. Journal of Speech,
Language, and Hearing Research, 42(4), 895-909. https://doi.org/10.1044/jslhr.4204.895
Baki, A. & Gökçek, T. (2012). Karma yöntem araştırmalarına genel bir bakış. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11
(42), 1-21
Blood, G. W., Boyle, M. P., Blood, I. M., & Nalesnik, G. R. (2010). Bullying in children who stutter: Speech language
pathologists’ perceptions and intervention strategies. Journal of Fluency Disorders, 35(2), 92-109.
https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2010.03.003
Boey, R. A., Wuyts, F. L., Van de Heyning, P. H., De Bodt, S., & Heylen, L. (2007). Characteristics of stutteringlike
disfluencies in Dutch speaking older children, adolescents and adults. Journal of Fluency Disorders, 32,
310–329. https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2007.07.003
Boey, R. A., Wuyts, F. L., Van De Heyning, P. H., Heylen, L., & De Bodt, M. S. (2009). Characteristics of stuttering
in Dutch‐speaking individuals. Clinical Linguistics & Phonetics, 23(4), 241-254.
https://doi.org/10.1080/02699200802634525
Bortfeld, H., Leon, S.D., Bloom, J.E., Schober, M.F., & Brennan, S.E. (2001). Disfluency rates in conversation:
Effects of age, relationship, topic, role, and gender. Language and Speech, 44(2), 123-147.
https://doi.org/10.1177/00238309010440020101
Brocklehurst, P.H., Lickley, R.J., & Corley, M. (2012). The influence of anticipation of word misrecognition on the
likelihood of stuttering. Journal of Communication Disorders, 45(3), 147-160.
https://doi.org/10.1016/j.jcomdis.2012.03.003
Brundage, S. B., Bothe, A. K., Lengeling, A. N., & Evans, J. J. (2006). Comparing judgments of stuttering made by students, clinicians, and highly experienced judges. Journal of Fluency Disorders, 31(4), 271-283. https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2006.07.002
Cangi, M. E., Malkoç, G., & Yılmaz, İ. (2022). Türkçe konuşan okul öncesi çocukların konuşma akıcısızlığı tipleri ve frekanslarının belirlenmesi: Ön çalışma. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 6(2), 506-526.
Cruz, C., Amorim, H., Beca, G., & Nunes, R. (2018). Neurogenic stuttering, a review of the literature. Revista de Neurologia, 66(2), 59-64.
Culatta, R., & Leeper, L. (1989). The differential diagnosis of disfluency. National Student Speech Language Hearing Association Journal, (17), 59-64.
Gordon, P. A., & Luper, H. L. (1989). Speech disfluencies in nonstutterers: Syntactic complexity and production task effects. Journal of Fluency Disorders, 14(6), 429-445.
Guitar B. (2014). Stuttering: an integrated approach to its nature and treatment. (4th ed.), Lippincott Williams & Wilkins.
Hughes, S., Gabel, R., Irani, F., & Schlagheck, A. (2010). University students’ explanations for their descriptions of people who stutter: An exploratory mixed model study. Journal of Fluency Disorders, 35(3), 280-298. https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2010.05.006
Kabasakal, A. (2021). İlkokul çağı çocuklarının konuşma akıcısızlıklarının türleri ve sıklıklarının incelenmesi. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans tezi]. Üsküdar Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Koutsodimitropoulos, E., Buultjens, M., Louis, K. O. S., & Monfries, M. (2016). Speech pathology student clinician attitudes and beliefs towards people who stutter: a mixed-method pilot study. Journal of Fluency Disorders, 47, 38-55. https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2015.12.003
Lee, K. (2014). Korean speech–language pathologists’ attitudes toward stuttering according to clinical experiences. International Journal of Language & Communication Disorders, 49(6), 771-779. https://doi.org/10.1111/1460-6984.12093
Lickley, R. (2017). Disfluency in typical and stuttered speech. Fattori sociali e biologici nella variazione fonetica-Social and biological factors in speech variation. pp 373-387. http://dx.doi.org/10.17469/O2103AISV000019
Louis, K. O. S., Przepiorka, A. M., Beste-Guldborg, A., Williams, M. J., Blachnio, A., Guendouzi, J., ..., Ware, M. B. (2014). Stuttering attitudes of students: Professional, intracultural, and international comparisons. Journal of Fluency Disorders, 39, 34-50. https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2013.10.001
Manning, W.H. (2010) Clinical Decision Making in Fluency Disorders, 3rd ed. New York, Delmar Gengage Learning.
Maviş, İ., Louis, K. O. S., Özdemir, S., & Toğram, B. (2013). Attitudes of Turkish speech and language therapists toward stuttering. Journal of Fluency Disorders, 38(2), 157-170. https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2013.03.002
Mayo, R., & Mayo, C. M. (2010). Would you date a person who stutters? College students respond. Journal of Stuttering, Advocacy & Research, 4, 145-155.
Pellowski, M. W., & Conture, E. G. (2002). Characteristics of speech disfluency and stuttering behaviors in 3- and 4-year-old children. Journal of Speech, Language, and Hearing Research : JSLHR, 45(1), 20–34. https://doi.org/10.1044/1092-4388(2002/002)
Plexico, L. W., Plumb, A. M., & Beacham, J. (2013). Teacher Knowledge and Perceptions of Stuttering and Bullying in School‐Age Children. Perspectives on Fluency and Fluency Disorders, 23(2), 39-53. https://doi.org/10.1044/ffd23.2.39
Rispoli, M. (2003). Changes in the nature of sentence production during the period of grammatical development. Journal of Speech, Language and Hearing Research, 46, 818–831. https://doi.org/10.1044/1092-4388(2003/064)
Seymour, C. M., Ruggiero, A., & McEneaney, J. (1983). The identification of stuttering: can you look and tell. Journal of Fluency Disorders, 8(3), 215-220. https://doi.org/10.1016/0094-730X(83)90035-9
Shollenbarger, A., Terry, N., & Akbari, C. (2017). An Investigation of College Students' Knowledge of Stuttering. Perspectives of the ASHA Special Interest Groups, 2(4), 66-77. https://doi.org/10.1044/persp2.SIG4.66
Tetnowski, J. A., Scott, K. S., & Rutland, B. F. (2021). Fluency and fluency disorders. In The handbook of language and speech disorders, 414-444. https://doi.org/10.1002/9781119606987.ch19
Uysal, H. T., Çağlar, N. A., & Çıldır, B. (2022). Dil ve Konuşma Terapisi Bölümü Öğrencilerinin Kekemeliği Olan Yetişkinlere Karşı Duygularının ve Konuşma Algılarının Araştırılması: Öz-Kabul ve Cinsiyet Farklılık Oluşturur mu? Izmir Democracy University Health Sciences Journal, 5(3), 742-753.
Wingate, M. E., & Howell, P (2002). Foundations of stuttering. Journal of the Acoustical Society of America, 112(4), 1229–1231. https://doi.org/10.1121/1.1501910
Yaruss, J. S., Reeves, N., & Herring, C. (2018). How Speech–Language pathologists can Minimize bullying of children who stutter. Seminars in Speech and Language, 39(04), 342–355. https://doi.org/10.1055/s-0038-1667163
Zebrowski, P. M., & Conture, E. G. (1989). Judgments of disfluency by mothers of stuttering and normally fluent children. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 32(3), 625-634. https://doi.org/10.1044/jshr.3203.625