Amaç: COVID-19 sebebi ile ilan edilen pandemi süreciyle birlikte ülkemizde dil ve konuşma terapisi alanında tele-terapi hizmetinin kullanımında artış gözlenmiştir. Bu araştırma kapsamında vakaların bu süreç içerisinde aldıkları tele-terapi hizmetlerindeki memnuniyet düzeylerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada, dil ve konuşma terapisi alanında tele-terapi hizmeti alan bireylerin, terapiye yönelik memnuniyet düzeylerinin aldıkları tele-terapi seansı sayısına ve bozukluk türlerine göre incelenmesi hedeflenmiştir. Yöntem: Bu çalışma 0-64 yaş aralığında, 42 katılımcıdan (24E, 18K) alınan veriler doğrultusunda oluşturulmuştur. Araştırmacılar tarafından hazırlanan “Dil ve Konuşma Bozukluklarında Tele-Terapi Danışan Memnuniyet Anketi” katılımcılara çevrimiçi platformlar aracılığı ile ulaştırılmıştır. Hazırlanan anket, 26 soru ve altı alt boyuttan oluşmaktadır. Bu alt boyutlar; “Terapistin Yetkinliği”, “İletişim Yeterliliği”, “Erişilebilirlik ve Ödemeler”, “Tele-terapiye Yönelik Donanım”, “Genel Tele-terapi Memnuniyeti” ve “Anket Toplam Puan” olarak düzenlenip, analizleri gerçekleştirilmiştir. Elde edilen veriler, normal dağılıma uygun olmadığı (Shapiro Wilk test; p <. 05) için verilerin istatistiksel analizi Mann Whitney U ve Kruskal Wallis testleri kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Sonuçlar %95 güven aralığında, anlamlılık ise p < .05 düzeyinde değerlendirilmiştir. Bulgular: Analizler sonucunda bozukluk türü, alınan tele-terapi seansı sayısı değişkenlerine göre “İletişim yeterliliği” alt boyutu dışında diğer alt boyutlar ve toplam skorda anlamlı farklılık bulunmamıştır. “İletişim yeterliliği” alt boyutunda akıcılık bozuklukları-konuşma sesi bozuklukları (Mann Whitney U test; p = ,044 < ,05) ile akıcılık bozuklukları-ses bozuklukları (Mann Whitney U test; p = ,019 < ,05) olan katılımcılar arasında istatistiksel anlamlılık ortaya çıkmıştır. Sonuç: Çalışmamıza katılan bireylerin bozukluk türü, terapistin yetkinliği ve alınan tele-terapi seansı sayısı değişkenlerine göre tele-terapi memnuniyetleri arasında anlamlı bir farklılık bulunmamaktadır. Yalnızca akıcılık bozuklukları-konuşma sesi bozuklukları ile ses bozuklukları olan katılımcıların “İletişim yeterliliği” alt boyutunda anlamlı derecede daha yüksek puanlar verdikleri sonucuna ulaşılmıştır. Elde edilen sonucun iki grup arasındaki katılımcı sayılarından kaynaklandığı düşünülmektedir. Bu çalışma kapsamında ülkemizde tele-terapinin memnuniyetine yönelik bilgilerin ilk verilerine ulaşılmıştır. Bu çalışmanın katılımcı sayısının arttırılarak tekrar edilebileceği düşünülmektedir.
Anahtar Kelimeler
dil ve konuşma bozuklukları, dil ve konuşma bozukluklarında tele-terapi hizmeti, tele-terapi, tele-sağlık, vaka memnuniyeti
Referanslar
Brennan, D. M., Georgeadis, A. C., Baron, C. R. ve Barker, L. M. (2004). The effect of videoconference-based telerehabilitation on story retelling performance by brain-injured subjects and its implications for remote speech-language therapy. Telemedicine Journal & e-Health, 10(2), 147-154.
Brienza, D. M., & McCue, M. (2013). Introduction to telerehabilitation. S. Kumar ve E. R. Cohn (eds.) Telerehabilitation içinde (ss. 1-11). Springer.
Cangi, M. E. (2015). Kronik kekemelikte tele-terapinin etkililiğinin kontrollü incelenmesi: Karma yöntem araştırması. Yayınlanmamış Doktora tezi. Anadolu Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Cangi, E., & Toğram, B. (2020). Stuttering therapy through telepractice in turkey: A mixed method study. Journal of Fluency Disorders, 66, 105793. https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2020.105793
Constantinescu, G., Theodoros, D., Russell, T., Ward, E., Wilson, S. ve Wootton, R. (2010). Assessing disordered speech and voice in Parkinson's disease: a telerehabilitation application. International Journal of Language & Communication Disorders, 45(6), 630-644.
Crutchley, S., Campbell, M., ve Christiana, D. (2012). Implementing a school-based telepractice program. Perspectives on Telepractice, 2(1), 31-41.
Davis, D., & Hobbs, G. (1989). Measuring outpatient satisfaction with rehabilitation services. QRB. Quality Review Bulletin, 15(6), 192-197.
Elford, R., White, H., Bowering, R., Ghandi, A., Maddiggan, B., ve John, K. S. (2000). A randomized, controlled trial of child psychiatric assessments conducted using videoconferencing. Journal of Telemedicine and Telecare, 6(2), 73-82.
Fairweather, G. C., Lincoln, M. A., ve Ramsden, R. (2016). Speech-language pathology teletherapy in rural and remote educational settings: Decreasing service inequities. International Journal of Speech-Language Pathology, 18(6), 592-602.
Frattali, C. (1991). Measuring client satisfaction. Commentary: Using patient satisfaction. https://www.asha.org/SLP/healthcare/Measuring-Client-Satisfaction/ sitesinden erişilmiştir.