Giriş: Çalışmanın amacı, Lefkoşa örneklemi ile KKTC’de konuşma bozukluğu olan ve olmayan çocukların ebeveyn ve öğretmenlerinin konuşma bozukluklarına yönelik tutum ve bilgilerini belirleyebilmektir. Yöntem: Toplam 191 katılımcıdan 34’ü konuşma bozukluğu olan çocukların ebeveyni, 57’si konuşma bozukluğu olmayan çocukların ebeveyni, 64’ü konuşma bozukluğu olan öğrencisi bulunan öğretmen, 36’sı konuşma bozukluğu olan öğrencisi bulunmayan öğretmenden oluşmaktadır. Çalışma betimsel bir araştırma olup veri toplama aracı olarak Toğram ve Maviş’in (2009) çalışmasında yer alan “Dil ve Konuşma Bozukluklarına Yönelik Tutum ve Bilgi Anketi” kullanılmıştır. Anket ile ebeveyn ve öğretmenlerden oluşan katılımcı grupların, konuşma bozukluğu olan çocukların akademik/sosyal başarısına yönelik tutumları ve konuşma bozukluklarının nedenleri ve terapisine yönelik düşünceleri betimlenmiştir. Toplanan veriler her grubun konuya ilişkin bilgisini ortaya koymak için karşılaştırılmıştır. Sonuç ve tartışma: Araştırmanın sonucunda konuşma bozukluğu olan ve olmayan gruplardaki ebeveyn ve öğretmenlerin konuşma bozukluğu olan çocuğun akademik/sosyal başarısı ve terapi gereksinimleri hakkındaki tutumlarının anlamlı olarak farklılaşmadığı bulunmuştur. Ayrıca, dil ve konuşma bozukluklarının nedenleri ve terapi eksikliklerine yönelik bilgilerinde grupların öncelikli sıralamalarının da farklılaşmadığı görülmüştür.
Anahtar Kelimeler
Konuşma bozukluğu, bilgi ve tutum, ebeveyn, öğretmen
Referanslar
Carroll, C. (2010). “It's not everyday that parents get a chance to talk like this”: Exploring parents' perceptions and expectations of speech-language pathology services for children with intellectual disability . International Journal of Speech Language Pathology., 12 (4), 352-361.
Çelebi, F. (2005). Dil ve Konuşma Terapisi Hizmetlerine Yönelik Ebeveyn Tutumlarının Belirlenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Glogowska, M., Campbell, R. (2000). Investigating parental views of involvement in pre-school speech and language therapy. International Journal of Language Communication Disorders.,35 (3), 391–405.
Hall, D.M., Elliman, D. (2003). Health for all children (4. Basım) Oxford: Oxford University Press.
Keilmann A., Braun L., Napiontek D. (2004). Emotional Satisfaction of Parents and Speech-Language Therapists With Outcome of Training intervention in Children with Speech and Language Disorders. Folia Phoniatrica et Logopaedica.,56 (1), 51-61.
Law, J. (2000). Intervention for children with communication difficulties. In J. Law, A. Parkinson, and R. Tamhne, Communication difficulties in children (pp. 135-151). Abingdon: Radcliffe Medical Press.
Marshall, J., Ralph, S., Palmer, S. (2002). ‘I wasn’t trained to work with them’: mainstream teachers’ attitudes to children with speech and language difficulties. International Journal of Inclusive Education., 6 (3), 199–215
Maviş, I., Toğram, B., Akyüz-Toğram, A. (2005). Okulöncesi ve ilköğretim öğretmenlerinin dil ve konuşma bozukluklarına yönelik görüşleri . Ankara: XV. Ulusal Özel Eğitim Kongresi’nde sunulmuş bildiri.
McLeod, S., Daniel, G., Barr, J. (2012). ‘‘When he’s around his brothers . . . he’s not so quiet’’: The private and public worlds of school-aged children with speech sound disorder. Journal of Communication Disorders, 46 (1), 70-83.
Nungesser, N.R., Watkins, R.V. (2005). Preschool teachers’ perceptions and reactions to challenging classroom behavior: implications for speech-language pathologists. Language, Speech and Hearing Services in Schools ,36 (2), 139-151.
Özdemir, S., St. Louis, K., Topbaş, S. (2011). Stuttering attitudes among Turkish family generations and neighbors from representative samples. Journal of Fluency Disorder, 36 (4), 318-333.
Pachigar, V., Stansfield, J., Goldbart, J. (2011). Beliefs and Attitudes of Primary School Teachers in Mumbai, India Towards Children Who Stutter. International Journal of Disability, Development and Education., 58 (3), 287-302.
Reid, J., Millar, S., Tait, L., Donaldson, M., Grieve, R., Dean, E., Thomson, G. (1995). The role of the speech and language therapist in the education of children with special educational needs. International Journal of Language & Communication Disorders, , 30 (1), 534-545.
Safwat, R., Sheikhany, A. (2014). Parental attitudes and knowledge of stuttering. The Egyptian Journal of Otolaryngology , 30 (2), 151-156.
Türköz, N. (2005). Öğretmenlerin kekeme öğrenciye ve kekeleyen öğrencinin ebeveynine karşı tutumların betimlenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Toğram, B., Maviş, İ. (2009). Aileler, Öğretmenler ve Dil ve Konuşma Terapistlerinin Çocuklardaki Dil ve Konuşma Bozukluklarına Yönelik Tutum ve Bilgilerinin Değerlendirilmesi. Özel Eğitim Dergisi, 10 (1), 71-85.